wtorek, 24 lutego 2015

Ostatni poniedziałek miesiąca... czyli wspólnota kulinarna








No i okazało się, że ja niekoniecznie potrafię zrobić risotto...
To znaczy umiem, owszem, ale tylko na oko i w każdym razie nie aptecznie...

A moja koleżanka wciąż mnie zaskakiwała znajomością proporcji... no, ciekawe dlaczego?

A więc...
Najpierw okazało się, że nie daję na początek cebuli tylko trochę potem, dopiero po krótkim usmażeniu ryżu arborio. Potem, to nawet nie wiem ile się dodaje bulionu, bo też zawsze i w zależności od tego ile mam ryżu na patelni dolewam... Albo używam zamrożony i przechowywany w woreczkach do lodu, albo robię na szybko dodając kostkę bulionową i wodę... Takie sobie proszę Państwa robię rzeźby w kuchni, na patelni...

Potem, i znów nie na samym początku wg właściwej receptury, dodaję wino białe - tutaj dodałyśmy szczep polski - Seyval - Panu Markowi D. i jego wyrobom z Tymbarka gratulujemy!

Dodając bulionu domowego i wina na zmianę odparowywało i nasiąkało na naszej patelni...

Potem pieprz, w międzyczasie pieczarki, do tego pod sam koniec groszek mrożony i parmezan...
Dość dużo parmezanu...

Kiedy było już gotowe posypałyśmy natką i tak sobie zajadałyśmy...

Agnieszka, ja i risotto świętowaliśmy ostatni poniedziałek miesiąca...
Było mniam!!!

wtorek, 17 lutego 2015

Lots Of Love, czyli dobrze się bawiliśmy...




Jakąś chwilę temu dobrze się z dzieciakami bawiliśmy!

To jeszcze przed Walentym, ale już nam było miłośnie..
Zrobiliśmy mufins, takie z opakowania, bo dzieci lubią najbardziej...

A potem? Potem robiliśmy zdjęcia i dzieliliśmy słodkości pomiędzy trzy poszczególne domy...

W środku ciemych mufins była konfitura wiśniowa, a jasne posypane kwadratowymi, czekoladowymi drobnostkami.

Chyba dobrze się bawiliśmy...

I mam nadzieję, że nasze pieczenie powtórzymy jeszcze nie raz, nie dwa...

LOL...
Lots of Love!!!

wtorek, 10 lutego 2015

Derniers jours... czyli stałam pod Wieżą...


Już w Varsovie...

Ale jeszcze kilka dni temu czułam dość zimny powiew paryskiego wiatru...

Szczególnie tam wysoko na Wieży! 

Dobrze tylko, że nie wjechałam na samą górę...
Ale widok z drugiego piętra Wieży na Pola Marsowe też był zachwycający... 
A oto i on! 
A także kulinarna relacja z wędrówek po Paryżu...

Wybierzcie się tam, to piękne miasto!






















wtorek, 3 lutego 2015

Amarantous Tour



Kiedy będziecie to czytać, ja niechybnie będę stała pod Wieżą...

Będę wdychała paryskie powietrze i rozkoszowała  moje oczy dziełami sztuki, a uszy pięknem francuskiego języka.

Dzisiaj wieża z amarantusa, choć a la Eiffla...

Słodkość ta powstała dzięki Pati od której "podkradłam" przepis, Pati dzięki, zasyłam całusy...

Podwójna porcja składająca się ze 100 gramów amarantusa, 100 gramów żurawiny (pokrojonej drobno), czekolady białej (2x100 g), mleczka skondensowanego słodzonego (160 gramów), dwóch łyżek oleju.

Białą czekoladę rozpuszczamy w wodnej kąpieli i potem mieszamy z mleczkiem i całą resztą. Następnie wkładamy w blaszkę wyścieloną papierem do pieczenia i dość solidnie ugniatamy, można położyć papier do pieczenia i dopiero na nim ugniatać - to też patent Pati - dzięki! Moja wieża była ugniatana bez papieru i ułożona na blachę. Taką dużą... z piekarnika...

Piec w temperaturze ok. 170 st. Celsjusza przez ok. 10 min. Gdy się zarumieni, wyłączyć. Wieża piekła się ciut dłużej i dlatego jest bardziej chrupiąca, ot co!

Pyszna sama w sobie, wprost urzekająca!!!
Smakuje w towarzystwie jogurtu naturalnego i smakuje w samotności...

Słodko...
Chrupiąco...
Po parysku...